ANNE KIZ BÜYÜYORUZZ :) 3.AYIMIZA DOĞRU YOLCULUK 17/03/2014---17/04/2014

Alya'nın ikinci aydan üçüncü aya doğru yolculuğu bizi en çok yoran ay oldu sanırım.. Aslında bizde önemli değildik ama o minicik bedeniyle kolikle,gaz sancısıyla savaşmak Alya için çok zordu eminim.Bu ay gaz sancısı tabiri caizse tavan yaptı. ve normalde akşam saatlerinde başlayan ağlamalar tuhaf şekilde gece saatlerine kaydı vee tam 21 gün boyunca Alya gece 00.00-06.00 arası sürekli ağladı nerdeyse,, arada kısa kısa 15-30 dk kadar uyudu bir iki defa. İnsan korkuyor ne yapacağını şaşırıyor üstelik ilk bebeğinizse daha da tedirgin oluyorsunuz. tecrübesizlik sanırım en çok insanı bebek sahibi olduğunda korkutuyor.en azından bizde öyle oldu Allahım niye bu kadar çok ağlıyor gazı çıkmasına rağmen niye rahatlamıyor,dr.lar niye bi çare bulamıyor vs vs bir sürü soru aklınızda.Alya ile beraber ağladığım çok oldu bu ay itiraf edeyim hatta bi itiraf daha kırkımız çıkmasına rağmen bende lohusalık depresyonu devam etti :) herşeye ağlayan,bağıran bir tip oldum ver herşey herkes gözüme battı bi süre bu dönemin normal ve geçici olduğunu kabullenmek lazım yoksa ciddi anlamda insanı bunaltabilir. bu konuda en büyük destekçi her zaman eşiniz oluyor öyle olmalı en azından. benim eşimde bu konuda büyük destekçiydi,tabi onunda bunaldığı zamanlar olmuyor muydu,,olmaması imkansız hele bir de kolik bir bebeğiniz varsa gece gündüz kavramı tamamen yok olmuşsa,işe gidiyorsanız..bunların hepsine sahip olan eşim için de zor zamanlardı açıkcası.. bazen birbirimizi kırdık,tartıştık ama biliyorduk ki bebeğimizi biz büyütecektik. onun bize bizim birbirimize ihtiyacımız vardı. bunun bilincinde olunca toparlanmak kolay oluyor bizde de öyle oldu. ama küçük bi anektot çocuğunuz büyüyene kadar anne babanın birbirini kırması eskiye oranla daha kolay oluyor :) Bu aya ait notlar; Alya bu ay 750 gr aldı...6000 gr-62 cm fotoğraf 10 nisan 2014 tarihine ait :))

ALYA İLE İKİNCİ AY :) 17/02/2014----17/03/2014

 Merhabalar :)) Arayı çok uzatmadan postlara devam edeyim istedim hatta Alya öyle hızlı büyüyor ki (maşallah) çok daha hızlı ard arda post yayınlamam gerekiyor bence......7. aya başladık ama bloğum geç oluşunca ilk aylarımızı anlatmadan geçmek asla istemiyorum o günler aşırı tecrübesizlikle dolu günler yaşananlar unutulmamalı çünkü.....
 Alyamm doğduğundan beri gazlı bir bebekti malunuz birinci ayda az çok söz etmiştim bu konudan..İkinci ay doldurmaya başladığımızda  gaz durumu tavan yaptı. bu duruma kolik eklenince lohusa olan annenin durumu ne olurdu sizce? depresyon...................küçük bi depresyon durumu yaşadığıma eminim çünkü sürekli ağlayan,ben galiba bebeğime bakamıyorum diye bir hisse kapıldım bi anda.. oysa 7/24 alya ile ilgileniyordum minicik olmasına rağmen oyun bile oynuyordum ama emme sıkıntısı ile başlayan gaz sorunu ile tavan yapan sıkıntılara birde Alya'nın hastalanması eklenince böyle bir hisse kapılmamak mümkün değildi kim olsa yerimde sanırım hissettiklerimin aynısını yaşardı.Alya o küçücük bedeniyle grip olmuştu muhtemelen gelen gidenden bulaşan bir mikroptu.. aslında hijyen kurallarına uymak şartıyla çok yakınlar dışında kimse kabul edilmeyecek ilk aylarda çünkü o güzelim bebeğinizin henüz bağışıklık sistemi o kadar zayıf ki havadan nem kapmaya müsait malesef :( Önce arka arkaya hapşurma burun akıntısı ve malesef öksürükle sürdü hastalığı tam 20 gün boyunca 4 dr.a gidildi küçücük bedeni ilaçla tanıştı mecburen. Hastalığına rağmen yine de hareketli hallerinden bişey kaybetmedi neşesinden de :) ama gece olduğunda 00.00 a doğru başlayan gaz sancısı sabah 6 ya kadar sürdü tam 15 günü bu şekilde yaşadık eşim işe 1-2 saatlik uykularla gitti. ben yorgunluktan bişey yapamaz hale geldim,,eee üstüne biraz depresyon halleri eklendi ama yine de sürekli şükür eder haldeydim..her anne gibi dünyanın en güzel bebeğine sahiptim.zorlu geceler,hastalıkla birleşince zorlu günler yaşadık bizim yorgunluğumuz Alya'nın bi gülümsemesiyle geçiyordu geçmesine de Alya ya hiç kıyamadım. gerçekten çok korktum uzun süren bir gripti ama çok şükür ki iki aylık olmasına yakın hastalığımız sona erdi.. gaz sancılarımız sn sürat devam etsede ... gaz sorununa pek çözüm yok açıkcası bebeği sıcak tutun,masaj yapın,gaz damlası kullanın,rezene içirin ve için............ ama sanırım benim sütümden de geçiyordu Alya ya malesef. çok dikkat ediyordum yediklerime ama yine de yaşıyorduk.
kısacası 2. aylık olana kadar geçen süreç zordu hatta çok zordu ama Alya büyüyordu işte bugünleri gülümseyerek anlatıyordum şimdi o günlerde yaşanan zorluklara inat..

dipnot:Alya malesef hastalığı sebebiyle bu ay çok kilo alamadı dr.u kilo vermemesi bile iyi bu durum da dedİ bu ayı 500 gr ile kapattık boyumuz 3 cm uzadı.
5250 gr-59 cm 
Ve fotoğrafta görüldüğü üzere fıstık gibi oluyoruz büyüdükçe.. fotoğraf tarihi 10.03.2014 ;) Alya henüz 2 aylık bile değil :=)

iLK AY :) 17.01/2014--17.02.2014

İlk 3 ay için alışma evresi derlerdi inanmazdım ama öyleymiş. insan inanamıyor çünkü bakıp bakıp benim kızım mı demekle geçti ilk ayımız nerdeyse :) Alya doğduğunda kilosu iyi doğan bir bebekti çok şükür karnımdayken iyi bakmışım ona ... doğduktan sonraki ilk ay sadece emzirebilmek adına savaşla geçti diyebilirim malesef savaş diyorum adına çünkü gerçekten öyleydi Alya emmeyen bi bebek denemediğimiz şey kalmadı emme refleksi mi gelişmemişti hayır çünkü emziği çok güzel emiyordu hiç ilgisi yoktu ağzında dilinde mi bi sıkıntı vardı çok şükür ki yoktu defalarca bakıldı inatçı mıydı evet,tembel miydi evet (muhtemelen bunları okuma ve algılama yaşı geldiğinde kızacak bana bu yazdıklarım için ama öyleydi kızımmm üzgünümm :) )bi keresinde sağlık ocağına gittik malum hiç istemeyerek yaptırdığımız aşılar içinde bol bol ziyaret edeceğimiz bi yerdi. doğduğunun 5. günüydü topuk kanı alıyorlar hastanede aldıkları yetmediği gibi. ebe emiyor mu diye sordu genelde hayır belki günde bi iki defa mahmur bi haldeyken dedim olur mu canım dedi çok bilmiş bi edayla çünkü mecbursundur bi bebek ilk  6 ay sadece anne sütü alacaktır (sütün olsa da olmasada mecbursun kardeşim ) sütüm vardı o konuda sıkıntı yoktu ama kızım emmiyordu. ebe bri dr annem ve ben tam 4 kadın alya'yı emzirmek için uğraştık biri başından tutuyor,biri kendini ittirmesin diye sırtından ben kucağımda biri memeyi ağzına alsın diye çabalıyor vee biz 4 kişi başaramdık Alya'nın emmesini sağlayamadık,bir iki çekti bıraktı.. ve o gün anladım Alya emmeyecekti yine de uğraşmaktan vazgeçmedim 3 ay dan fazla zaman hep denedim ya alırsa ya emerse diye.. arada alıyordu mesela bi ara kesintisiz 3 gün emdi ama sonra yine bıraktı zaten ilk emmeyeceğini anladığım an elektirikli pompa almıştım ve sütümü sağarak vermeye devam ettim. böylelikle anne sütü aldı çok şükür ki......... ama bizim emmemek dışında bi problemimiz daha vardı Alya gazlı bi bebekti sadece gazlı değil aynı zamanda kolik bir bebek..... saatlerce süren ağlamalar,gazını çıkarsa bile rahatlamamalar.........ve işin ilginç yanı ilk günden itibaren bi gaz problemi, yaşadık bi normalde dr.a sorduğumuzda bile olur mu öyle şey yenidoğan bebekte ne gazı 3. hafta da başlar gaz dedi ama öyle değildi işte her bebek aynı değildi ama dr.ların malesef kalıplaşmış cümleleri var onları bişeye ikna etmek zor. denemediğimiz gaz damlası kalmadı sanırım en son 2. aydan itibaren kullanmaya başladığımız nurse harveys biraz çare oldu derdimize. ama kolik durumu biraz farklı bi durum yaşamayan gerçekten bilemez bebeği yoran aileyi yoran bir durum. eşimin günlerce belki 1-2 saat uykuyla işe gittiğini biliyorum.. belli saatleri vardı ve hep aynı saatlerde ağlama nöbetleri.. her hafta saatler akşam saatlerinden geceye doğrı kaydı ilginç bi şekilde.. onu sakinleştirecek bişeyler bulmaya çalışıyorduk hep..sıcak havlular,acı elma yağı,gaz damlaları,ninniler müzikler vs. vs.... bu durum anne ve babayı da etkiliyor bi yandan sevinç mutluluk heyecan bi yandan ne yapacağını bilememek,tecrübesizlik korku birleşiyor.. garip :)) zor günlerdi ama onun günden güne büyüdüğünü görmek inanılmazdı,hiç bişeye değişilmezdi. Alya ilk ay 6 cm uzamış 1300 gr almıştı çok şükür.............uykusuzluk,yorgunluk,sinir harbi,stres hepsi öyle masum bi bakışla hafif bi gülümsemeyle silinip gidiyordu işte.............

veee hemen anlıyorsun bir bebek büyütmek zordu çok zordu ama dünyanın en güzel mesleğiydi ANNELİK......en güzel ünvanıydı Alya'nın annesi olmak !!

DİPNOTLAR: 
ALYA 4750 gr --56 cm oldu...
bol bol gülümsedi,,hatta bi kere sesli güldü inanılmaz şaşırmıştım,,uyumak üzereydi meleklerine gülüyordu sanırım :)

HOŞGELDİK

Biz geldik............... :) kızım için ilk yazı,ilk hislerin yayına dönüşmesi........

önce hikayemizle başlamalıyız belkide.....Eşimle 2012 yılında Ocak ayında evlendik 5 yıllık birlikteliğimizin ardından,o aşka o kavuşmaya sonra değinirim :) çünkü ayrı bi yayın gerektirir bence.
insan ilk evlendiğinde sanki garip bi şekilde özgür olduğunu hissediyor yani iki kişilik özgürlük başlıyor aslında.. başında anne baba olmadan bi evin bütün sorumluluğunu eşinle üstlenmek.. bazıları için büyük fark izin almadan bi yere gitmek bile garipseniyor :D bu durumdayken ilk yılımızı gezmeye ayıracaktık ama evliliğimizin 9. ayında bi anda bebek fikri çeliverdi aklımızı.insanın bunu düşünme olasılığı bile büyük bir adım bence çünkü bir can getireceksiniz dünyaya. bütün sorumluğu size ait olan.itiraf etmeliyim ki insan korkuyor önce en azından ben korkuyordum.Ama bir bebek sahibi olma fikri herşeyin ötesindeydi... ekim 2012 de hamile kaldım ancak aralık 2012 de kalp atışı alınamadığı için kaybettim bebeğimi. ve farkettim ki ne kadar da haklıydım dünyaya bi canlı getirme konusunda. o gün sanırım bir daha cesaret edemem hissine bile kapılmıştım şimdi geriye dönüp baktığımda yaşanan herşeyin insanı ne kadar güçlendirdiğini farkediyorum.
Yaşanan o süreci şimdi anlatabileceğimi sanmıyorum ama 4 ay sonra nisan 2013 de yeniden hamile kaldım ve tam 40 hafta boyunca heyecan sevinç mutluluk yanında malesef korku endişe yaşadım. böyle olsun istemezdim hamileliğimin ama oldu ufacık bişeyde telaşa kapılıyordum... önlem amaçlı 30. haftaya kadar kan sulandırıcı iğne kullandım,her gün hiç sektirmeden iğne oluyordum.Eşim her konuda olduğu gibi yine yanımdaydı, en büyük destekçimdi.çok şükür ki 40 haftayı gezerek- tatile bile gittik-,işe giderek (36.hafta bitimine kadar çalıştım) tamamladım. ancak ne bir ağrı ne bir sancı olmayınca son günden 1 gün önce yani 17 ocak 2014 de sezeryana girdim spinal sezeryan oldum.. 13.05  cuma günü kızımı Alya mı kucağıma aldım şükürler olsun.. O anı kelimelere dökmek çok zor,ağlama sesini duyduğum an gözyaşlarına boğuldum yanıma getirene kadar sürekli iyi mi dediğimi hatırlıyorum :) yanıma geldiği an ağlaması durmuştu Alya'nın annesinin kokusunu biliyoı demişti dr.um.......Artık her anne gibi dünyanın ennn güzel bebeğine sahiptim yeryüzünde gökyüzünde bu hissin tarifi yokmuşş,yaşanmadan bilinemezmiş..............bugünden sonra bu zamana kadar yaşananları yavaş yavaş anlatacağım,,biraz geç kaldım bloğu açma konusunda ama malum güzel Alya çok zaman alıyor....................
Şimdilik bu kadar bizden arayı çok açacağımı sanmam ard arda yazılar,hikayeler,yaşananlar olacak burada.. kısacası en yüksek dozda ALYA içerecek.. Belki ara ara ufak kaçamaklarda olur.

YENİDEN HERKESE MERHABA :)

dipnotlar:
Alya :3460 gr -- 50 cm doğdu :)